This text can be presented to all mothers:
The birthday boy was ready, dice went he asked God: they say that tomorrow send me to the ground. But I have this small and disability How to live to fly there?
God said: "Among the Angels without one count for you"ve considered. He is waiting and you will be careful.
Children were still undecided and continued: "But I here laughing and singing in heaven but I do not work happiness.
He smiled: "You feel you"ll love him and will be happy.
Children continued: How do I know what people say? D. While they do not understand the language?
God touch him and said: "Your angel"s most beautiful and sweet words that might hear whispered in your ear will carefully and patience you will learn how to talk to you.
Child distress, said: "But if I want to speak with you, what?
Hmm God for an answer to this question was: your angel or your hands together and will teach you how you pray.
The child turned her head and asked: I"ve heard of bad people on earth live; Who will protect me.
God said: "Your angel will protect you. Even if the price of his life is over.
Children continued: "But I always can not because you"ll be sad to see.
God smiled and said: your angel always talk with you about my will. Although I am always with you. Heaven was quiet at that time. But the voice could be heard from the earth.
Knew that the child should soon start their journey to. After the final question asked the Lord gently.
- God! You must now go to the world at least the name of my angel tell me?
God touch him and he answered: "Name your angel matters but can you call her mother ...
Above the text of the novel, the beautiful Pegah Mastaneh Farahani is written. I recommend the book to read.
خدا را دیده ای آیا؟
تو آیا دیده ای وقتی شبی تاریک
میان بودن و نا بودن امید فردایی
هراسی می رباید خواب از چشمت
کسی، خورشید و صبح و نور را
در باور روح تو ، میخواند
و هنگامی که ترسی گنگ می گوید ، رها گردیده ، تنهایی
و شب تاریکی اش را ، بر نگاه خسته می مالد
طلوع روشن نوری به پلکت ، آیه های صبح می خواند
کلام گرم محبوبی
کمی نزدیک تر از یک رگ گردن ،
به گوش ات نوای عشق میگوید:
غریب این زمین خاکی ام، تنها نمی مانی
تو آیا دیده ای وقتی خطایی میکنی اما،
ته قلبت پشیمانی
و می خواهی از آن راهی که رفتی ، باز گردی
نمی دانی که در را بسته او یا نه؟
یکی با اولین کوبه ، به در ، آهسته میگوید:
بیا ، ای رفته ، صد بار آمده ، بازآ
که من در را نبستم ، منتظر بودم که برگردی
و هنگامی که می فهمی ، دگر تنهای تنهایی
رفیقی ، همدمی ، یاری کنارت نیست
و می ترسی که راز بی کسی را ، با کسی گویی
یکی بی آن که حتی ، لب تو بگشایی
به آغوشی ، تو را گرم محبت می کند با عشق
به هنگامی که ، دلبرهای دنیایی
دلت را برده اما ، باز پس داده اند
دل بشکسته ات را ، مهربانی می خرد با مهر
درون غار تنهایی ، به لب غوغا ، ولی راز سخن با او ، نمی دانی
کسی چون نور می گوید ، بخوان
و تو آهسته می گویی ، که من خواندن نمی دانم
و او با مهر می گوید
بخوان ، آری به نام خالق انسان ، بخوان ما را
و تو با گریه های شوق ، می خوانی
تو آیا دیده ای
وقتی که بعد از قهر و بد عهدی
به هنگامی که بر سجاده اش با قامت شرمی
به یک قد قامت زیبا، تو می آیی
به تکبیری، تو را همچون عزیز بی گناهی ، راه خواهد داد
و می پوشاند او ، اسرار عیبت را
و از یاد تو هم ، بد عهدی ات را ، پاک خواهد کرد
جواب آن سلام آخرت را ، بر تو خواهد داد
و با یک نقطه در سجده ، تو گویا باز هم ، در اول خطی
تو آیا دیده ای وقتی چیزی آرزویت بوده ، آن را جسته ای
آن گاه می بینی ، به جز یک سایه ، چیزی در درون دست هایت نیست
کسی آهسته می گوید
نگاهم کن، حقیقت را رها کرده ، مجازی را تو می جویی ؟
تو سیمرغی درون آسمان گم کرده ،
اینک سایه اش را بر زمین خاک می پویی؟
اگر یابی ،به جز یک سایه ، چیز دیگری داری؟
پس آنگه یک شعاع نور، چشمان تو را ، از خاک تا افلاک خواهد برد
تو آیا دیده ای ، وقتی هوای سینه ات ابر است و باریدن نمی داند
و دشت سینه ات ، می سوزد از بی آبی خوبی
تمام غنچه های مهر ، در جان تو خشکیده ست
به یادش ، قلب تو ، آرام می گیرد
و چشمان امیدت
گونه های چشم در راه تو را ،
با بارشی سیراب خواهد کرد
و گل های محبت ، در تمام پهنه جان تو می روید
تو آیا دیده ای وقتی دلت می گیرد از دلگیری مردان تنهایی
که شب هنگام، سر به زیر افکنده
شرم خالی دستان خود را ، در کویر مهربانی ، چاره می جویند
کسی آهسته می گوید:
سرای عشق را ، یک بار دیگر آب و جارو کن
سوار صبح در راه است
تو آیا دیده ای ، وقتی که دریای پر از توفان مشکل ها
بساط زورق اندیشه را
در صد خروش موج می پیچد
کسی سکان این زورق ، به ساحل می برد با مهر
و می داند که تو
بی آن که در ساحل ، به شکری ، قدر این خوبی بجای آری
بدون گفتن یک یا خدا
این ناخدا ، از یاد خواهی برد
خدا را دیده ای آیا؟
به هنگامی که در این بیکران ، این پهنه هستی
به ترسی از رها بودن ، تو می پرسی
کسی می بیندم آیا ؟
کسی خواهد شنید این بنده تنها؟
جوابت را ، نه از آن کس که پرسیدی
جوابت را ، خودش با تو
و با لحن و کلام مهر می گوید
که من نزدیک تو هستم ، به هنگامی که می خوانی مرا
آری ، تو دعوت کن مرا ، باعشق
اجابت می کنم با مهر
هدایت می شوی بر نور
خدا را دیده ای آیا؟
گمانم دیده ای او را
که من هم آرزو دارم ، ببینم باز هم او را
به چشم سر ، که نه
او خود گشاید ، دیده های روشن دل را
لطیف و خلق و آگاه است
چه زیبا می شود، چشمی که می بیند تو را
چشم دلی از جنس نور و عشق و آگاهی
برگرفته از مجله موفقیت ،کیوان شاهبداغی
دعا کن ای دل شکسته ما را که سخت محتاجیم
تازگی‌ها بیمار شده بود. یعنی فهمیده بود بیمار است و رفتنی اما کی‌اش را نمی‌دانست مثل همه آدمهای دیگر. فقط می‌دانست خیلی زود این اتفاق برایش خواهد افتاد. از آن دست آدم‌هایی هم نبود که بخواهد گوشه‌ای بنشیند و برای رسیدن لحظه موعود چرتکه بیندازد. اما خب قطعا مثل هر آدم دیگری برایش بی‌اهمیت هم نبود. مدام با خودش فکر میکرد که اگر زمانش برسد چطور با این اتفاق روبه‌رو خواهد شد. اصلا چطور می‌خواهد با فرشته مرگ روبه‌رو شود و به قول خودش ریق رحمت را سر بکشد. سناریوهای متفاوتی را در ذهنش مرور میکرد و فکر میکرد که کدام را باید اجرا کند و آخر سر هم به نتیجه خاصی نمی‌رسید. تصمیم گرفت اصلا بی خیال ماجرا شود. اما نمی‌شد. مدام این فکر لعنتی که بالاخره چه روزی باید از این دنیا برود و چگونه به سراغش می‌آمد و آزارش می‌داد. همیشه ته ماجرا دوست داشت و آرزو میکرد تا روی صحنه بمیرد. صحنه‌ای که بارها و بارها مردن را روی آن تجربه کرده بود و انگار یک طورهایی رفتن از آن برایش عادی شده بود، انگار انواع مرگ‌ها را روی آن تجربه کرده بود و از تجربه مجدد آن در این فضا ابایی نداشت. تنها این تصور بود که کمی آرامش میکرد.
سرانجام روز موعود فرا رسید. آن روز حالش بهتر از روزهای دیگر بود اما از درون حس کنده شدن را داشت. خودش هم نمی‌دانست چرا این قدر منقلب است. تصمیم گرفت بی‌خیال ماجرا شود و خودش را برای اجرای عصرش آماده کند. اجرایی در یک سالن قدیمی تئاتر که سالها بود روی صحنه‌اش زندگی کرده بود. جلوی در ورودی که رسید با خودش گفت:«اینجا هم مثل من نفس‌های آخرش را میکشد.» داخل شد و به اتاق گریم رفت و بعدش هم به پشت صحنه برای آماده شدن برای شروع کار. روی صحنه که پا گذاشت انگار جانی دوباره گرفته بود. به رفیقاش گفت:«امروز می خواهم یک مرگ بزرگ را برایت بازی کنم. درست مثل همان روزهای قدیم.» پارت اول بازی‌اش که تمام شد آمد پشت صحنه. همین لحظه بود که فرشته مرگ بر او نازل شد و خبر لحظه رفتن را به او داد. بازیگر فهمید که دیگر وقتی برای آخرین بازی مرگش ندارد و این بازی آخر نیمه کاره رها خواهد ماند. خودش را آماده کرد برای پذیرفتن ماجرا اما از درون منقلب بود و ناراحت برای این اتفاق. ناگهان فرشته رو به او گفت:« خودت را ناراحت نکن. یک فرصت به تو داده شده تا برای آخرین بار زندگی را روی صحنه بازی کنی و بعد برویم. از این فرصت استفاده کن و بعد راحت بیا پیش ما.» انگار که تمام دنیا را به او داده بودند. روی صحنه که آمد همه تغییراتی را در او می‌دیدند اما نمی‌دانستند چه تغییری کرده. او بازی‌اش را شروع کرد و حالا یک تماشاچی ویژه هم داشت. فرشته مرگ. او بازی کرد و بازی کرد اما این بار زندگی را و خارج از متنی که قرار بود اجرایش کند. این قدر خوب بود که کارگردان و باقی بازیگران هم با او هم صدا شده بودند. آخر کا رو به تماشاچی ها کرد و گفت:«تا امروز بارها و بارها برای شما نقش مردن را بازی کرده‌ام. خیلی‌ها هم من را با تبحرم در این ماجرا می‌شناسند اما امروز می‌خواهم به جای نقش همیشگیام زندگی را برایتان بازی کنم و با همین بازی‌ام را به پایان ببرم.» تماشاچیان مقهور بازی‌اش شده بودند. بازی‌ای که نشان از سالها تجربه داشت و انگار خود زندگی بود. در انتهای کار فرشته مرگ به سراغش آمد و گفت:«بالاخره فهمیدی باید چطور زندگی کنی. مقرر شده چند سالی دیگر به زندگی‌ات ادامه دهی.»
بازیگر اما دیگر نمی‌خواست به زندگی گذشته‌اش برگردد. رو به فرشته گفت:« فهمیدم با این بازی که رل زندگی را هم بلدم بازی کنم اما تماشاگرانم به این عادت کرده‌اند که من در پایان بازی‌ام بمیرم. بگذار این اجرای آخر برای آنها هم خاطره شود و من هم پایان همیشگیام را همین جا تجربه کنم.»
فرشته قبول کرد و بازیگر بازی‌اش را ادامه داد و در پایان رل زندگی نوای مرگ را نواخت و آرام روی صحنه افتاد. تماشاچیان به احترامش بلند شدند و برایش کف و سوت زدند و منتظر بودند تا بلند شود و برایشان ابراز احساسات کند اما بازیگر دیگر از جایش بلند نشد و...
فردای آن روز تیتر همه روزنامه‌ها تقریبا یکی بود. بازیگر مرگ به آرزوی دیرینه‌اش رسید. بازیگر بزرگی که مردنش حرف نداشت
هندویی عقربی را دید که در آب برای نجات خویش دست و پا میزند ...
هندو به قصد کمک دستش را به طرف عقرب دراز کرد اما عقرب تلاش کرد تا نیشش بزند !
با این وجود مرد هنوز تلاش میکرد تا عقرب را از آب بیرون بیاورد اما عقرب دوباره سعی کرد او را نیش بزند !!!
مردی در آن نزدیکی به او گفت : چرا از نجات عقربی که مدام نیش میزند دست نمیکشی ؟!
هندو گفت : عقرب به اقتضای طبیعتش نیش میزند طبیعت عقرب نیش زدن است و طبیعت من عشق ورزیدن ...
چرا باید از طبیعت خود که عشق ورزیدن است فقط به علت این که طبیعت عقرب نیش زدن است دست بکشم ؟!
هیچگاه از عشق ورزیدن دست نکش همیشه خوب باش حتی اگر اطرافیانت نیش بزنند...
ارسال شده از طرف یه نابقه...
می گویند، اگر کسی چهل روز پشت سر هم جلو در خانه‌اش را آب و جارو کند، حضرت خضر به دیدنش می‌آید و آرزوهایش را برآورده می‌کند.
سی و نه روز بود که مرد بیچاره هر روز صبح خیلی زود از خواب بیدار می‌شد و جلو در خانه‌اش را آب می‌پاشید و جارو میکرد. او از فقر و تنگدستی رنج می‌کشید. به خودش گفته بود:
اگر خضر را ببینم، به او می‌گویم که دلم می‌خواهد ثروتمند بشوم.
مطمئن هستم که تمام بدبختی‌ها و گرفتاری‌هایم از فقر و بی‌پولی است.روز چهلم فرارسید. هنوز هوا تاریک و روشن بود که مشغول جارو کردن شد.
کمی بعد متوجه شد مقداری خار و خاشاک آن طرف‌تر ریخته شده است. با خودش گفت:
با اینکه آن آشغال‌ها جلو در خانه من نیست، بهتر آنجا را هم تمیز کنم.
هرچه باشد امروز روز ملاقات من با حضرت خضر است، نباید جاهای دیگر هم کثیف باشد..مرد بیچاره با این فکر آب و جارو کردن را رها کرد و داخل خانه شد تا بیلی بیاورد و آشغال‌ها را بردارد.
وقتی بیل به‌دست برمی‌گشت، همه‌اش به فکر ملاقات با خضر بود با این فکرها مشغول جمع کردن آشغال‌ها شد.ناگهان صدای پایی شنید. سربلند کرد و دید پیرمردی به او نزدیک میشود. پیرمرد جلوتر که آمد سلام کرد.
پیرمرد پرسید: .صبح به این زودی اینجا چه میکنی؟
مرد جواب داد: دارم جلو خانه‌ام را آب و جارو می‌کنم.
آخر شنیده‌ام که اگر کسی چهل روز تمام جلو خانه‌اش را آب و جارو کند، حضرت خضر را می‌بیند.
پیرمرد گفت: حالا برای چی می‌خواهی خضر را ببینی؟
مرد گفت: آرزویی دارم که می‌خواهم به او بگویم.
پیرمرد گفت: چه آرزویی داری؟ فکر کن من خضر هستم، آرزویت را به من بگو..
مرد نگاهی به پیرمرد انداخت و گفت: برو پدرجان! برو مزاحم کارم نشو..پیرمرد اصرار گرد: حالا فکر کن که من خضر باشم. هر آرزویی داری بگو..
مرد گفت: تو که خضر نیستی. خضر می‌تواند هر کاری را که از او بخواهی انجام بدهد..پیرمرد گفت: گفتم که، فکر کن من خضر باشم هر کاری را که می‌خواهی به من بگو شاید بتوانم برایت انجام بدهم..
مرد که حال و حوصله‌ی جروبحث کردن نداشت، رو به پیرمرد کرد و گفت:
اگر تو راست می‌گویی و حضرت خضر هستی، این بیلم را پارو کن ببینم..پیرمرد نگاهی به آسمان کرد. چیزی زیرلب خواند و بعد نگاهی به بیل مرد بیچاره انداخت.
در یک چشم به‌هم زدن بیل مرد بیچاره پارو شد.
مرد که به بیل پارو شده‌اش خیره شده بود، تازه فهمید که پیرمرد رهگذر حضرت خضر بوده است.
چند لحظه‌ای که گذشت سر برداشت تا با خضر سلام و احوالپرسی کند و آرزوی اصلی‌اش را به او بگوید، اما از او خبری نبود.مرد بیچاره فهمید که زحماتش هدر رفته است.
به پارو نگاه کرد و دید که جز در فصل زمستان به‌درد نمی‌خورد در حالی که از بیلش در تمام فصل‌ها می‌توانست استفاده کند.از آن به بعد به آدم ساده لوحی که برای رسیدن به هدفی تلاش کند،
اما در آخرین لحظه به دلیل نادانی و سادگی موفقیت و موقعیتش را از دست بدهد، می‌گویند بیلش را پارو کرده است.
ژاپن : به شدت مطالعه می کند و برای تفریح ربات می سازد!
مصر: درس می خواند و هر از گاهی بر علیه حسنی مبارک، در و پنجره دانشگاهش را می شکند!
هند: او پس از چند سال درس خواندن عاشق دختر خوشگلی می شود و همزمان برادر دوقولویش که سالها گم شده بود را پیدا می کند. سپس ماجراهای عاشقانه واکشنی(ACTION) پیش می آید و سرانجام آندو با هم عروسی می کنند و همه چیز به خوبی و خوشی تمام می شود!
عراق: مدام به تیر ها و خمپاره های تروریست ها جاخالی می دهد ودر صورت زنده ماندن درس می خواند!
چین: درس می خواند و در اوقات فراغت مشابه یک مارک معروف خارجی را می سازد و با یک دهم قیمت جنس اصلی می فروشد!
اسرائیل: بیشتر واحدهایی که او پاس کرده، عملی است او دوره کامل آموزشهای رزمی و کماندویی را گذرانده! مادرزادی اقتصاد دان به دنیا می آید!
گینه بی صاحاب!: او منتظر است تا اولین دانشگاه کشورش افتتاح شود تا به همراه بر و بچ هم قبیله ای درس بخواند!
کوبا: او چه دلش بخواهد یا نخواهد یک کمونیست است و باید باسواد باشد و همینطور باید برای طول عمر فیدل کاسترو و جزجگر گرفتن جمیع روسای جمهوری امریکا دعا کند!
پاکستان: او بشدت درس می خواند تا در صورت کسب نمره ممتاز، به عضویت القاعده یا گروه طالبان در بیاید!
اوگاندا: درس می خواند و در اوقات بیکاری بین کلاس؛ چند نفر از قبیله توتسی را می کشد!
انگلیس: نسل دانشجوی انگلیسی در حال انقراض است و احتمالا تا پایان دوره کواترناری!! منقرض می شود ولی آخرین بازماندگان این موجودات هم درس می خوانند!
ایران: عاشق تخم مرغ است! سرکلاس عمومی چرت می زند و سر کلاس اختصاصی جزوه می نویسد! سیاسی نیست ولی سیاسی ها را دوست دارد. معمولا لیگ تمام کشورهای بالا را دنبال می کند! عاشق عبارت «خسته نباشید» است، البته نیم ساعت مانده به آخر کلاس! هر روز دوپرس از غذای دانشگاه را می خورد و هر روز به غذای دانشگاه بد و بیراه می گوید! او سه سوته عاشق می شود! اگر با اولی ازدواج کرد که کرد، و الا سیکل عاشق شدن و فارغ شدن او بارها تکرار می شود! جزء قشر فرهیخته جامعه محسوب می شود ولی هنوز دلیل این موضوع مشخص نشده که چرا صاحبخانه ها جان به عزرائیل می دهند ولی خانه به دانشجوی پسر نمی دهند! (فهمیدین به منم بگین) او چت می کند! خیابان متر می کند، ودر یک کلام عشق و حال می کند! همه کار می کند جز اینکه درس بخواند نسل دانشجوی ایرانی درسخوان در خطر انقراض است! از من می شنوین بی خیال دانشگاه بشین بهتره (تفریحات بهتر و کم دردسرتر هست)خود دانید...
ارسال شده از طرف همون دوستِ بامرام...
سلام...می خواستم بتشکرم از همه ی اونایی که به وبم سر می زنن و نظر می ذارن...منون که یه باردیگه قدم رنجه فرمودید وبه وب این جانب سرزدید!این آپم یه داستان خیلی جالبه مخصوصا آخرش واقعا عجیب تموم میشه!لطفا بعد از خوندش حتما نظراتتون رو بهم بگید.پیشاپیش ممنون...
اتومبیل مردی که به تنهایی سفر می کرد در نزدیکی صومعه ای خراب شد. مرد به سمت صومعه حرکت کرد و به رئیس صومعه گفت:...
«ماشین من خراب شده. آیا می توانم شب را اینجا بمانم؟»
رئیس صومعه بلافاصله او را به صومعه دعوت کرد. شب به او شام دادند و حتی ماشین او را تعمیر کردند. شب هنگام وقتی مرد می خواست بخوابد صدای عجیبی شنید. صدای که تا قبل از آن هرگز نشنیده بود. صبح فردا از راهبان صومعه پرسید که صدای دیشب چه بوده اما آنها به وی گفتند:«ما نمی توانیم این را به تو بگوییم. چون تو یک راهب نیستی»
مرد با نا امیدی از آنها تشکر کرد و آنجا را ترک کرد.
چند سال بعد ماشین همان مرد باز هم در مقابل همان صومعه خراب شد.
راهبان صومعه بازهم وی را به صومعه دعوت کردند، از وی پذیرایی کردند و ماشینش را تعمیر کردند. آن شب بازهم او آن صدای مبهوت کننده عجیب را که چند سال قبل شنیده بود، شنید.
صبح فردا پرسید که آن صدا چیست اما راهبان بازهم گفتند: «ما نمی توانیم این را به تو بگوییم. چون تو یک راهب نیستی»
این بار مرد گفت «بسیار خوب، بسیار خوب، من حاضرم حتی زندگی ام را برای دانستن آن فدا کنم. اگر تنها راهی که من می توانم پاسخ این سوال را بدانم این است که راهب باشم، من حاضرم. بگویید چگونه می توانم راهب بشوم؟»
راهبان پاسخ دادند «تو باید به تمام نقاط کره زمین سفر کنی و به ما بگویی چه تعدادی برگ گیاه روی زمین وجود دارد و همین طور باید تعداد دقیق سنگ های روی زمین را به ما بگویی. وقتی توانستی پاسخ این دو سوال را بدهی تو یک راهب خواهی شد.»
مرد تصمیمش را گرفته بود. او رفت و 45 سال بعد برگشت و در صومعه را زد.
مرد گفت:«من به تمام نقاط کرده زمین سفر کردم و عمر خودم را وقف کاری که از من خواسته بودید کردم. تعداد برگ های گیاه دنیا 371,145,236,284,232 عدد است. و 231,281,219,999,129,382 سنگ روی زمین وجود دارد»
راهبان پاسخ دادند: «تبریک می گوییم. پاسخ های تو کاملا صحیح است. اکنون تو یک راهب هستی. ما اکنون می توانیم منبع آن صدا را به تو نشان بدهیم.»
رئیس راهب های صومعه مرد را به سمت یک در چوبی راهنمایی کرد و به مرد گفت: «صدا از پشت آن در بود»
مرد دستگیره در را چرخاند ولی در قفل بود. مرد گفت: «ممکن است کلید این در را به من بدهید؟»
راهب ها کلید را به او دادند و او در را باز کرد.
پشت در چوبی یک در سنگی بود. مرد درخواست کرد تا کلید در سنگی را هم به او بدهند.
راهب ها کلید را به او دادند و او در سنگی را هم باز کرد. پشت در سنگی هم دری از یاقوت سرخ قرار داشت. او بازهم درخواست کلید کرد.
پشت آن در نیز در دیگری از جنس یاقوت کبود قرار داشت.
و همینطور پشت هر دری در دیگر از جنس زمرد سبز، نقره، یاقوت زرد و لعل بنفش قرار داشت.
در نهایت رئیس راهب ها گفت: «این کلید آخرین در است». مرد که از در های بی پایان خلاص شده بود قدری تسلی یافت. او قفل در را باز کرد. دستگیره را چرخاند و در را باز کرد. وقتی پشت در را دید و متوجه شد که منبع صدا چه بوده است متحیر شد. چیزی که او دید واقعا شگفت انگیز و باور نکردنی بود.
.
.
.
.
.
.
.
اما من نمی تونم بگم اون چی چی پشت در دید، چون شما راهب نیستید!!!
.
.
.
.
.
.
.
ااااااا چرا فش میدید؟!؟!به منچه خب!!خودمم دارم دنبال اون کسی که اینو برام فرستاده می گردم تا حقشو کف دستش بذارم…!!!!(مگه گیرش نیارم!!)
صبحگاه:
فرمانده: پس این سربازه‌ها (بجای واژه سرباز برای خانمها باید بگوییم سربازه !) کجان؟
معاون: قربان همه تا صبح بیدار بودن داشتن غیبت میکردن
ساعت 10 صبح همه بیدار میشوند...
سلام سارا جان
سلام نازنین، صبحت بخیر
عزیزم صبح قشنگ تو هم بخیر
سلام نرگس
سلام معصومه جان
ماندانا جون، وای از خواب بیدار میشی چه ناز میشی...
صبحانه:
وا... آقای فرمانده، عسل ندارید؟
چرا کره بو میده؟
بچه‌ها، من این نون رو نمیتونم بخورم، دلم نفع میکنه
آقای فرمانده، پنیر کاله نداری؟ من واسه پوستم باید پنیر کاله بخورم
بعد از صبحانه، نرمش صبحگاه (دیگه تقریبا شده ظهرگاه)
فرمانده: همه سینه خیز، دور پادگان. باید جریمه امروز صبح رو بدید
وا نه، لباسامون خاکی میشه ...
آره، تازه پاره هم میشه ...
وای وای خاک میره تو دهنمون ....
ناهار
این چیه؟ شوره
تازه، ادویه هم کم داره
فکر کنم سبزی اش نپخته باشه
من که نمی‌خورم، دل درد میگیرم
من هم همینطور چون جوش میزنم
فرمانده: پس بفرمایید خودتون آشپزی کنید!
بله؟ مگه ما اینجا آشپزیم؟ مگه ما کلفتیم؟
برو خودت غذا درست کن
والا، من توخونه واسه شوهرم غذا درست نمی‌کنم، حالا واسه تو ...
چون کسی گرسنه نبود و همه تازه صبحانه خورده بودند، کسی ناهار نخورد
بعد از ناهار
فرمانده: کجان اینا؟
معاون: رفتن حمام
فرمانده با لگد درب حمام را باز میکنید و داد میکشد، اما صدای داد او در میان جیغ سربازه‌ها گم میشود...
هوووو.... بی شعور
مگه خودت خواهر مادر نداری...
بی آبرو گمشو بیرون...
وای نامحرم...
کثافت حمال...
(کل خانم ها به فرمانده فحش میدهند اما او همچنان با لبخندی بر لب و چشمانی گشاده ایستاده است!)
بعد از ظهر
فرمانده: چیه؟ چرا همه نشستید؟
یه دقیقه اجازه بده، خب فریبا جان تو چی میخوری؟
جوجه بدون برنج
رژیمی عزیزم؟
آره، راستی ماست موسیر هم اگه داره بده میخوام شب ماسک بزنم.
شب در آسایشگاه
یک خانم بدو بدو میاد پیش فرمانده و ناز و عشوه میگه: جناب فرمانده، از دست ما ناراحتین؟
فرمانده: بله بسیار زیاد!
خب حالا واسه اینکه دوباره دوست بشیم بیایید تو آسایشگاه داره سریال فرار از زندان رو نشون میده، همه با هم ببینیم
فرمانده: برید بخوابید!! الان وقت خوابه!!
فرمانده میره تو آسایشگاه:
وا...عجب بی شعوری هستی ها، در بزن بعد بیا تو
راست میگه دیگه، یه یااللهی چیزی بگو
فرمانده: بلندشید برید بخوابید!
همه غرغر کنان رفتند جز 2 نفر که روبرو هم نشسته اند
فرمانده: ببینم چیکار میکنید؟
واستا ناخونای پای مهشید جون لاکش تموم بشه بعد میریم.
آره فری جون؛ صبر کن این یکی پام مونده
فرمانده: به من میگی فری؟؟ سرباز! بندازش انفرادی.
سرباز: آخه گناه داره، طفلکی
مهشید: ما اومدیم سربازی یا زندان! عجبا!
اگه بلدی جواب بده...
یه اتاق چهار گوش هست
که تو هر گوشش یه گربه است،
جلوی هر گربه هم 3 تا گربه است،
رو دم هر گربه ام یه دونه گربه است...
حالا تو این اتاق چند تا گربه است؟؟؟؟؟؟؟
با هوشا جواب بدن...
اتل متل یه بابا
که اون قدیم قدیما
حسرتشو می خوردن
تمومی بچه ها
اتل متل یه دختر
دردونه ی باباش بود
هرجا که باباش می رفت
دخترش هم باهاش بود
اون عاشق بابا بود
بابا عاشق اون بود
به گفته ی رفیقاش
بابا چه مهربون بود
یه روز آفتابی
بابا تنها گذاشتش
عازم جبهه ها شد
دخترو جا گذاشتش
چه روز های سختی بود
اون روز های جدایی
چه سال های بدی بود
ایام بی بابایی
چه لحظه ی سختی بود
اون لحظه ی رفتنش
ولی بدتر از اون بود
لحظه ی برگشتنش
هنوز یادش نرفته
نشون به اون نشونه
اونکه خودش رفته بود
آوردنش به خونه
زهرا به اون سلام کرد
بابا فقط نگاش کرد
اِدای احترام کرد
بابا فقط نگاش کرد
خاک کفش بابا رو
سرمه ی تو چشاش کرد
هی بابا رو بغل کرد
بابا فقط نگاش کرد
زهرا براش زبون ریخت
دو صد دفعه صداش کرد
پیشِ چشاش ضجّه زد
بابا فقط نگاش کرد
اتل متل یه بابا
یه مرد بی ادعا
می خوان که زود بمیره
تموم خواستگارا
اتل متل یه دختر
که برعکس قدیما
براش دل می سوزوندن
تمومی بچه ها
زهرا به فکر باباس
بابا به فکر زهرا
گاهی به فکر دیروز
گاهی تو فکر فردا
یه روز می گفت که خیلی
براش آرزو داره
ولی حالا دخترش
زیرش لگن میذاره
یه روز می گفت دوس دارم
عروسی تو ببینم
ولی حالا دخترش
میگه به پات می شینم
می گفت برات بهترین
عروسی رو می گیرم
ولی حالا می شنوه
تا خوب نشی نمیرم
وقت غذا که میشه
سرنگو ور می داره
یه زرده ی تخم مرغ
توی سرنگ میزاره
گوشه لپ باباش
سرنگو می فشاره
برای اشک چشماش
هی بهونه می یاره:
(غصه نخور بابا جون
اشکم ماله پیازه)
بابا با چشماش میگه:
(خدا برات بسازه)
بازدید دیروز: 22 بازدید
بازدید کل: 114170 بازدید
عاشق آسمونی
اگه باحالی بیاتو
سکوت ابدی
TOWER SIAH POOSH
آقاشیر
سفیر دوستی
جـــیرفـــت زیـبا
.: شهر عشق :.
فقط عشقو لانه ها وارید شوند
محمد قدرتی MOHAMMAD GHODRATI
نهِ/ دی/ هشتاد و هشت
شخصی
شخصی
اصولی رایانه
***رویا***
ناکام دات کام
اختراعات
جیگر نامه
صدفم چشم به راهتم برگرد
دهاتی
تنها
از دوجین خوشگل تر
شکست خورده
عشق بی انتها
صفاسیتی
پسر شمالی
دکتر علی حاجی ستوده
من هیچم
حدائق ذات بهجة
غلط غولوت
ترویج ازدواج موقت برای جلوگیری از گناه جوانان
چـــــاوش ( اعتراضی که شاید به گوش برسد )
بدو بدو شارژ!